mampukah kuhadapi sebuah perpisahan andai disini segalanya berakhir..

krn aku sahabatmu..

Dengan nama Allah yg Maha Pemurah Lg Maha Penyayang…

alhamdulillah dpnjtkan kesyukuran pd pencipta langit n bumi krn msh mberi kita nyawa & kehidupan yg tenang dan aman. masih mampu mrasa limpahan nikmat& kurnia illahi yg tdk terbatas pd hamba2Nya di muka bumi ini..syukur pd Allah sy msh punyai pendengaran utk mndgr ayt2Nya, sy msh punyai mata utk melihat sndri tanda2 kekuasaanNya & yg utama sy msh punyai sekeping hati utk menilai erti sebuah kehidupan. bertemu lg kita dpenghujung thn 2008, mungkin jua ia penghujung sbuah cerita, phujung sbuah kehidupan@ penghujung sbuah persahabatan??walau apapun yg blaku masa ttp pergi meninggalkn kita. stiap permulaan pasti ade pengakhirannya..

kali ini sy ingin berbicara dr hati lg,,msh lg mnulis dan mnilai tntg kehidupan yg pnh dgn suka duka, pahit manis dunia persahabatan. skjp shj masa berlalu, sdh terlalu byk perkara yg kita kongsi bsama dcni..kemanisan,kepahitan,kisah suka duka & merasai sndri satu pengalaman di alam realiti yg kdg2 tdk pnh skali terjangka o dri ini utk mnempuhnya. dcni sy mula mgutip pengalaman hidup bru. ia mnmbahkan lg rencah rs kisah sebuah persahabtan yg pnh sy harungi sblm ini. kehidupan hari ini bnr2 mbuat sribu satu cabaran n dugaan buat sy,.namun yg plg istimewa skali bila sy mula bkongsi satu nafas, satu rs dan satu kehidupan dgn insan2 yg shingga kini msh tdk jemu mbaca stiap ruang ini.

sjk segalanya bmula sy kurang mnyedari siapa sy..mksud sy dcni ialah apakah peranan yg akn sy bw bila sy mula brada dcni.kini sy mulai sdr, kian sedar dan sy rs sy sudah mula utk bangun bdri mhadapi smua ini dgn skuat2 semangat yg sy ada. seorg shbt yg sy sanjungi pnh bkata..”kita sering mrasakn yg org2 dskeliling kita byk mpengaruhi hidup kita.namun tnpa kita sedar, diri kita sbnrnye yg byk mpengaruhi khdupan mereka..kata2 kita mberikan mereka semngat utk mneruskn khidupan ini..”.

sy cuma mnulis dr hati,mncatat ape yg bmain d lubuk jiwa yg kdg2 perit utk di ingati. dan sy jg mberi pandangan dan nasihat bila dminta…walaupun sy sndri tahu andai sy yg brada di pihak yg meminta nasihat,ntah mampu ntah tdk utk sy mhadapinya..sy tumpang gmbira andainya dpt mbuatkn insan lain tersenyum dan ceria. dan bila semua itu bermula, sbg manusia yg juga punyai sekeping hati yg cukup snsetif,pasti sy tdk dpt lari dr memiliki sbuah rs dr sebuah jalinan persahabatan yg kian bertaut.

sjk akhir2 ini stlh seorg demi seorg sahabat dtg mewarnai pentas dunia persahabtan yg sy bina dcni,,saya mulai dibayangi dgn perkatan kehilangan.ya,,KEHILANGAN!!,,dipikiran berbagai2 perkara sarat mbendung memikirkan tntg satu baris perkataan ini,,ttp ntah bgaimana caranya utk dluahkan dlm kdaan bgini,.tp akn sy cuba utk mnyatakan ap yg sy rs. rmai sahabat yg stia bsama2 sy skang..sahabat yg sntsa mencurahkn perhatian dan ksh syg mereka pd dri ini yg serba kekurangan. kdg2 terasa diri ini tdk layak menerima ksh syg yg dtg mncurah2. siapalah sy utk merasai semua itu. tp sy mnerima smua itu dgn lapang dada,, sy spatutnya sedar yg sy myebabkn smua itu terjadi.sy yg dtg dulu dalam hidup mereka,krn sy yg mnempatkn dri sy dcni.

andai kita memiliki sesuatu sy yakin smua org tdk mahu kehilangannya.,kan.??

lbh2 lg andai ia adalah sesuatu yg amat kita SAYANG. dulu sy pnh maratap sedih dan kecewa swaktu sy mula2 kehilngan seorg sahabat yg amat sy sayang. puas dri ini mncari jln utk memulihknnya namun sy hampa krn walau apepun yg sy buat sedikit pun ia tdk mninggalkn ape2 kesan di hatinya. namun skrg hari ini dan saat ini,,pengalaman tlh mngajar sy utk mnjadi insan yg tabah. sy kan cuba mnerima andai saat2 itu bakal berulang dlm idup sy lg slps ini. tp satu perkara yg ingin sy tegaskn, itu tak sesekali bererti sy rela mbiarkan sahabat pergi dr hidup sy begitu shj tanpa punya ape2 rs.

ttpi yakin dan cukup pasti, bila sy sudah memiliki sekeping hati dr seorg insan yg bergelar sahabat, sy akn sntsa mengharap dan mndoakn agar persahabtan yg terjalin kan kekal slamernya. biarlah hnya nyawa yg memutuskn sbuah iktan persahabtan yg tlh terjalin. sy pasti x ingin kehilangannya stlh hati ini mula menerima dan menyayangi dirinya. tp andai itu khndk takdir, andai itu ktentuan illahi, sahabat yg tersayang pergi jua dlm idup ini., insya Allah sy kan mnerimanya. mnerima dgn tangisan dan sebak di dada hnya krn itu yg mmpu sy lakukan saat itu. andai sdh itu jln yg dia pilih, jln utk pergi dr idup sy, sy x akn mnipu dr sy sndri dgn bkata sy boleh mnerima satu perpisahan dgn tenang tnpa merasa apa2..keperitan itu pasti akn tetap bersarang di dada. tp mungkin waktu dan masa utk sy biarkn prasaan itu pergi dr jiwa tak bgitu lama.

tp kali ini stlh bbgai perit tlh sy rs, stlh bmcm dugaan tlh sy tempuh, sy akn cuba utk mhadapinya.,demi mnjadi seorg shbt yg lbh tabah.pengalaman hari ini,sy tlh bjaya mnrik seorg demi seorg shbt utk keluar dr kelukaan lama.segunung keperitan yg bersarang di jiwanya sdh mula hncur mjdi debuan yg dterbangkan angin.sy memimpin tgnnya dr kejauhan.begitu lama dia cuba mlangkah tp kakinya tersekat. dia mncari sejalur chya tp dirinya dikongkong o pengalaman duka lama yg kian menyempitkn fikiran dan khidupan.,kini dia sdh mula mmpu mlangkah sdikit demi sdikit.kedua2 langkahnya smkin laju.dan kini sandarannya adlh pd dri sy.

kehilangan adalah perkara yg plg dtakuti,,andai saat itu tiba lg nnt, entah boleh entah tdk utk dia kluar lg dr kepompong yg mlingkari hidupnya skli lg. sy mnmerima smua itu sbg satu tugas yg perlu dselesaikn krn sy lah yg btnggungjwb mbawa sinar harapan pd dirinya utk mrasai kmbali ikatan sbuah persahabatan yg pnh draguinya, adakah msh mampu lg dia miliki sbuah kemanisan yg pnh dia rs suatu waktu dahulu. sy akn brusaha dgn sdya upaya yg mgkin dgn izin Allah utk mngekalkn ikatan persahabtan itu walau tdk dpt mjangkakan apakah yg akn blaku pd mase depan.

KEHILANGAN..!minta2 djauhkn dr tibanya saat itu. namun andai sdh itu khndak takdir, andai sdh itu ktntuan illahi cubalah bljr mnerimanya dgn hati yg tenang,.tp sy tahu rmai yg msh mragui pnerimaan sy pd sbuah kehilangan.sy tahu sy dkelilingi oleh rmai shhbt, seorg teman selalu bkata pd dri sy, andai sy kehilangannya, sy msh ada rmai shbt dcc sy tp dia hnya ada sy dlm idupnya.sy tahu dan sy sedar,,,dan sy sndri pnh bfikir mngenai itu. sy boleh terima kehilngan bkn krn sy punyai rmai shbt, tp sy cuba mnjdi manusia yg lbh tabah,.

percayalah shbtku,,sy tdk pnh jadikn itu alasan,,utk mnerima satu perpisahan dgn hati yg tenang. sy juga x ingin kehilangan shbt2 sy..sy x pnh meminta!

stiap pertemuan itu akn juga mnuntut sbuah perpisahan.walau bjnji setia sehidup semati sekalipun, andai nyawa kita ditarik saat itu berpisah jua akhirnya.melihat kpd kehidupan sy dcni,,walau dcni juga tlh bmula sglanya, x selamanya sy dcni. segala yg pnh sama2 kita kongsi dcni hanyalah secebis luahan hati seorg shbt utk teman2 yg setia.sy menulis utk mbaiki dri,menulis utk mluahkan prasaan dan mcatat sgla yg terpendam di sudut jiwa.,

terima kasih pd semua shbt yg hadir dlm idup sy,.insan2 yg sudi mnjdi teman dan shbt sy.mendengar luahan hati dan jg rs.kita saling bkongsi mslh dan pandangan.sama2 mnyelesaikn konflik yg timbul.akan sy ingati sgla kisah manis, suka duka dlm stiap pertemuan itu. andai persahabtan ini krn Allah slalu bertemu pasti tdk jemu, kalau berpisah pasti tdk gelisah.

diizinkan Allah kita pasti bertemu lg..

~sisilent!~